اجازه دهید با تعریف CORE شروع کرده و به THREAD برسیم.

CPU به عنوان مغز دستگاه محاسباتی ما شناخته میشود یعنی واحدی که تمام محاسبات و عملیات های ریاضی و منطقی را انجام میدهد.این واضح است که هرچه تعداد CPU های ما در یک دستگاه محاسباتی بیشتر باشد سیستم ما قدرت بیشتری دارد.همین ایده  ی ساده نیز برای تقویت قدرت سیستم های محاسباتی و کامپیوتر ها ارائه شد.یعنی سیستمی با دو یا چند پردازنده.ولی از آنجایی که لینک کردن چند پردازنده کاری دشوار و هزینه بر است ایده ی بهتری به ذهن طراحان پردازنده رسید:طراحی چند هسته ی (CORE)محاسباتی در یک CPU.یعنی در یک واحد پردازنده دو یا چند هسته ی محاسبه گر تعبیه شود که هر هسته به صورت جداگانه و موازی با سایر هسته ها میتواند کار کندواین همان چیزی بود که طراحان دنبال آن بودند پردازنده ای با چند هسته که به صورت جداگانه بتواند عملیات محاسباتی را انجام دهد.این همان مفهوم  CORE است.اگر بخواهیم مروری ساده داشته باشیم به این صورت است که هر CPU چند هسته ی درونی دارد که هر یک میتواند مانند یک CPU ی مستقل کار کند و در کنار هم یک واحد پردازشی قدرتمند را تشکیل میدهند.

حال طراحان پا را از این هم فراتر گذاشته و هر CORE را نیز به واحد هایی کوچکتر و بیشتر تبدیل کردند البته به صورت مجازی.یعنی اینکه هر هسته ی پردازنده (CORE) به صورت مجازی به دو یا چند ترد(THREAD) تقسیم بندی میشوند که هر ترد میتواند یک رشته دستورات را پردازش کند که این عمل باعث میشود که اگر یک رشته دستورات به مشکل خورد و باعث ایجاد لگ شد کل سیستم مختل نشده و باقی سیستم به کار خود ادامه دهد.این رشته دستوارت میتوانند هر چیزی باشند .به عنوان مثال اگر هر رشته دستوارت را یک نرم افزار در نظر بگیریم و به طور همزمان چند نرم افزار را ران کنیم و در این حین یکی از نرم افزار ها دچار مشکل شود و نتواند به کار خود ادامه دهد اگر سیستم ما تک هسته ای و تک تردی باشد(Single CORE,Single Thread) سیستم به طور کامل متوقف میشود و نمیتواند به کار خود ادامه دهد یا اصطلاحا سیستم هنگ کرده است.حال اگر سیستم ما چند تردی و یا چند هسته ای باشید (Multi CORE or Multi Thread) پردازنده ی ما میتواند با باقی هسته ها و ترد ها به کار خود ادامه دهد و اخلالی در کار سایر نرم افزار ها به وجود نیاید.به همین دلیل طراحی پردازنده ها به سمت استفاده از  Thread ها و CORE های بیشتر پیش میرود تا جایی که پردازنده های امروزی تا بیشتر از 16 هسته و 24 ترد را در خود جای میدهند.البته بین ترد و هسته نیز بایستی توازن بر قرار باشد و نمیتوان هر تعداد هسته را به هر تعداد ترد تقسیم کرد که این مبحث  بحثی تخصصی است که در این مقاله نمیگنجد.